Σε ένα παλιό απέραντο σπίτι. Όλη η οικογένειά μου, δυο – τρεις φίλοι, εκείνη κι ο αδερφός της ντυμένος πειρατής. Την είδα στην αυλή να κάθεται πάνω στον κορμό ενός φρεσκοκομμένου δέντρου. Πήγα να την φιλήσω και το έκανα τόσο άτσαλα που άρχισε να γελά. Πέτυχα την γραμμή που σχηματίζεται στις άκρες των χειλιών της. “Άγαρμπος είσαι!” μου ψιθύρισε, και εγώ συμφώνησα χωρίς να το δηλώσω. Έτρεξα μακριά. Τα χέρια μου μεγάλωναν και μίκραιναν. Κατέληξα σε ένα δάσος ολοσκότεινο να ακούω ιστορίες για γυναίκες ηρωίδες και για την γεωγραφία του πλανήτη.
φώτο: Ansel Adams
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου