Ήθελα καιρό τώρα
να σας γράψω
για μια σκέψη που ξεροσταλιάζει
ακριβώς πίσω από το μέτωπό μου
και για ένα όνειρο
που όπως θα αποδείξω στην συνέχεια
θα μείνει για πάντα όνειρο.
Λοιπόν
Η μνήμη
Είναι η μόνη κυβωτός
που μπορεί να σε σώσει
από την άγρια θάλασσα
που πνίγει την χαρά σου.
Ήτοι: την θάλασσα της
συνήθειας.
Από την άλλη
η έλλειψη μνήμης
φαντάζει μεγάλο πλεονέκτημα
για την
κατάκτηση της ευτυχίας.
Σκεφτείτε το
όσο εγώ θα ονειρεύομαι
τις μέρες
που θα είμαι
ευτυχισμένος.
1 σχόλιο:
Κι εμείς που ονειρευόμαστε μαζί σου τις μέρες που θα είμαστε ευτυχισμένοι, δεν μπορούμε να αποφασίσουμε αν η μνήμη είναι κάτι το θετικό ή όχι.
(Υ.γ.: Μ'αρέσεις.)
Δημοσίευση σχολίου