-Μα έφαγα το μήλο μου για σήμερα!
-Αυτό είναι το πρόβλημα μωρή αμαρτωλή.
Σαν ξόρκι μου ακούστηκε και πέθανα στην στιγμή. Το επόμενο πρωί πήγα νοσοκομείο για να γιατρέψω η κρυάδα. Ο γιατρός είπε κάπνισμα τέλος. Φρίκη! Βγήκα χωρίς τα πνευμόνια μου να πιω καμία μπύρα. Ίσως να έκλεβα και μια τζουρίτσα στα μουλωχτά. Κατέληξα με έναν φρεσκοανοιγμένο καπνό στα μπούτια μου, να στρίβω και να καπνίζω κάτι τσιγάρα να! Δεν ήπια την μπύρα που παρήγγειλα, δεν πρόλαβα. Δεν πρόλαβα ούτε μια λέξη να ξεστομίσω. Απ' το στόμα μου μπαινόβγαινε μόνο ο θάνατος, και να σου πω κάτι?, το γούσταρα. Την επόμενη, στον γιατρό, μασούσα πασατέμπο και τα λόγια μου. Ποτό τέλος, λέει με ευκολία και με στέλνει σπίτι, σε ένα σπίτι στυφό και ψυχρό και νηφάλιο και πιο τετράγωνο από ποτέ. Βγήκα χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς συκώτια και χωρίς νεφρά. Ήπια ένα μπουκάλι ρούμι και το πλήρωσα. Τι το' θελα? Τα όργανά μου με περίμεναν με οίκτο. Μου κλαψούριζαν με παιδικές φωνούλες μέχρι να τα στριμώξω πάλι μέσα μου, να με ράψω και να κοιμηθώ.
Ύπνος τέλος, είπα στον γιατρό. Με φούλαρε με χάπια, ασκήσεις και ψυχοθεραπευτικά cd. Έβγαλα τα σωθικά, το κεφάλι και τα πόδια μου. Ξεμύτισα έρποντας προς το γνωστό μπαράκι. Με βρήκαν τα σκουλήκια και μου μίλησαν στην γλώσσα τους. Πάμε για φαή, θα έρθεις? Κατέληξα να τρώω όσους σκότωσα και μέχρι να τους χωνέψω με είδαν οι νεκροί και με απήγαγαν. Δεν τους αδικώ, έκλεψα και γύρισα στον τόπο του εγκλήματος. Κατά μία έννοια τα ήθελε ο κώλος μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου